Kliknij tutaj, aby edytować.
PODRÓŻE -
-PO KRAJU PRZODKÓW
Litwa Mniejsza -MaŻoji Lietuva
PÓłnocna część Litwy
Litwa Mniejsza
Litwa Mniejsza (lit. Mažoji Lietuva, zwana też Małą Litwą lub Pruską Litwą, niem.Kleinlitauen) – jeden z 5regionów etnograficznych dzisiejszej Litwy, leżący na terenie historycznych Prus. Obejmuje obszar dawnego okręgu Kłajpedy . Reszta regionu znajduje się w obwodzie kaliningradzkim i fragmentarycznie na terytorium Polski. Główne miasta i miejscowości: Kłajpeda, Tylża, Ragneta, Wystruć, Gąbin, Darkiejmy, Gołdap, Węgobork(obecnie Węgorzewo), Jurbork, Jędrzychowo, Pilkały, Ejtkuny, Szyłokarczma, Stołupiany, Pojegi. |
Okręg kłajpedzki
Okręg kłajpedzki- Klaipėdos apskritis - jeden z dziesięciu okręgów Litwy , położony w zachodniej czesci Kraju PRZY granicy z rosyjskim obwodem kaliningradzkim i Łotwą nad morzem Bałtyckim . Stolica okręgu jest Miasto Kłajpeda . Okręg dzieli Się na rejony: Rejon- gmina miejska Kłajpeda (Miasto Kłajpeda ) @ Rejon neryngijski (Miasto Nerynga ) @ Połąga (rejon Miejski ) (Miasto Połąga ) @ Rejon kłajpedzki stol. Kłajpeda @ Rejon kretyngański stol. Kretynga @ Rejon szkudzki stol. Szkudy @ Rejon szyłokarczemski stol. Szyłokarczma |
Kłajpeda -Klaipėda
Kłajpeda . Klaipėda , dawniej Mamel . Miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego nad Zalewem Kurońskim, w zachodniej części Litwy, położone u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego, połączone kanałem z ujściem rzeki Niemen
Jest trzecim co do wielkości miastem na Litwie i stolicą Okręgu Kłajpedy . Port w Kłajpedzie jest najdalej na północ położonym niezamarzającym portem we wschodniej części Morza Bałtyckiego. Port w Kłajpedzie jest liderem wśród krajów bałtyckich pod względem ilości kontenerów. |
Historia Kłajpedy
1252 r. budowa zamku krzyżackiego Memelburg 1254 r. prawa miejskie na lokacji lubeckiej 1540 r. pożar niszczy znaczną część miasta 1629-1635 r. panowanie Szwecji 1757-1762 r. panowanie Rosji 1762 r. przyłączenie do Prus 1871 r. przyłączenie do Niemiec |
1919-1923 r. z ramienia Ligi Narodów miastem administruje Francja
1923-1939 r. w ramach niepodległej Litwy (stol. autonomicznego Okręgu Kłajpedy) 22 marca 1939 r. bezprawne przyłączenie do III Rzeszy 1945 r. przyłączenie do ZSRR (Litewska SRR) od marca 1990 roku ponownie w granicach Litwy |
Kłajpeda na starych fotografiach
Kłajpeda - miasto dzisiaj
Kłajpeda (lit. Klaipėda wymowa i, niem. hist. Memel)
– miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego nad Zalewem Kurońskim, w zachodniej części Litwy, położone u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego, połączone kanałem z ujściem rzeki Niemen.
KościÓł |
|
Rejon neryngijski
Rejon neryngijski - Neringos savivaldybė – rejon w zachodniej Litwie.
Nerynga (lit. Neringa)
Nerynga – miasto na Litwie, położone na Mierzei Kurońskiej. Nerynga składa się z 4 dawniej rybackich, a obecnie turystycznych wsi położonych na mierzei: Juodkrantė, Preili, Pervalki i Nidy. Połączenie nastąpiło w 1961.
Miasto rozciąga się wzdłuż mierzei na dług. 50 km. 8 lipca 1626(?) pod Neryngą wylądowało 6 tysięcy żołnierzy króla Szwecji Gustawa Adolfa.Nida (wówczas w granicach Niemiec) około 1900 stała się modnym kurortem, który przyciągał malarzy i poetów, szczególnie z Królewca.
Zdjęcia w albumach wykonane przez W. Kardasz w r. 2012
Nerynga (lit. Neringa) Smiltynė ( niem . Sandkrug )
jest częścią gminy miejskiej Kłajpeda na Litwie . Położone jest na północnym krańcu Mierzei Kurońskiej , obok wąskiej cieśniny łączącej Zalew Kuroński z Morzem Bałtyckim
Pervalka -
to miejscowość położona na Mierzei Kurońskiej, w gminie Neringa , 5 km na północ od Preili i 15 km na południe od Juodkrante , nad Zalewem Kurońskim w zatoce Pervalka
Preila
Preila ( niemiecki Preil ) - osada w regionie Neringa (położona nad Zalewem Kurońskim ), w zatoce Preilos (na północ od Ožkų ragas, na południe od przylądka Mažasis Preilos)
Nida
Nida to miejscowość na Mierzei Kurońskiej , na południowych obrzeżach Neringi , w pobliżu drogi krajowej 167 Smiltynė - Nida . Centrum administracyjne gminy Neringa
Juodkrante
Juodkrantė (hist. niem. Schwarzort) – część miasta Nerynga na Litwie, w okręgu kłajpedzkim, w rejonie neryńskim, siedziba gminy, na Mierzei Kurońskiej.
Juodkrante Zabytkowy cmentarz
Mierzeję Kurońską ukochały kormorany
Kormorany czarne. Ptak wielkości 80-100 cm o Czarnym upierzeniu z miedzianym połyskiem na wierzchu. Dziób Mocny, haczykowato zakończony Odpoczywając często suszy rozpostarte skrzydła, które namakają podczas nurkowania. Ptaki, doskonale pływają i nurkują , świetnie poruszają sie na drzewach. Pożywieniem kormoranów są ryby. Rybacy SA zatrwożeni zjawiskiem bo kormorany rozmnażają się fantastycznie. Obserwuje Się gwałtowny wzrost ich populacji. Kormorany zakładają klonie liczące nawet kilkaset gniazd na szczytach najwyższych drzew. Ogromna liczebność ptaków sprawia że drzewa i roślinność wokół obumiera. Dochodzi do możliwości zatrucia gleby. Wraz z obumieraniem drzew kormorany przenoszą się kolejno na nowy teren wyjaławiając go i pustosząc. Zostawiają po sobie krajobraz księżycowy.
Rejon Połąga
Połąga, Palanga ,Palonga , Palanga ) - Miasto w zachodniej Litwie nad morzem Bałtyckim . NAJWIĘKSZY i najbardziej znany Litewski Kurort . Połąga - Miejscowe Dobra należały do ekonomii stolu królewskiego , * 1529 - Połąga staje Się Stolica jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego . * 1773/75 Sejm nadaje je biskupowi wileńskiemu Ignacemu Massalskiemu . * 1791 -od Tego Roku Połągia MA prawa Miejskie * 1795 - w wyniku rozbiorów Połąga znalazła Się w granicach Imperium Rosyjskiego , najpierw w guberni wileńskiej , OD * 1819 r guberni kurlandzkiej . W międzyczasie Połąga zmienia właściciela i sa Nimi Potocki i . Niesiołowski * 1824-kupuje je Michał Tyszkiewicz I w rękach Tej rodziny pozostają do 1940. * 1884/89 hrabia Józef Tyszkiewicz buduje przystań * 1892 -. powstaje DREWNIANE molo
|
* 1893-1897 na sztucznym wzgórzu został wzniesiony pałac z ogrodem botanicznym i parkiem o powierzchni 72 ha.
Zespół XIX-wiecznej drewnianej zabudowy nadmorskiego uzdrowiska zachował się do czasów współczesnych * 1963 od tego roku podjęto odrestaurowanie neokla- -sycystycznego pałacu Tyszkiewiczów i utworzenie w nim Muzeum Bursztynu – największego na świecie. W parku znajduje się Góra Biruty - według legendy pochowana jest tam kapłanka porwana i poślubiona przez Kiejstuta; ich synem był wielki książę Witold Kiejstutowicz. Od początku XX w. Połąga jest jednym z największych światowych centrów przetwarzania bursztynu. |
Zdjęcia w albumach wykonan przez W. Kardasz w r. 2010
Połąga Palanga kościoły
Połąga Palanga stary trakt turystyczny
Połąga - molo i morze
Połąga Palanga - MOrze Bałtyckie
Święta Šventoji
(łotewski: Sventāja) jest ważnym stanowiskiem archeologicznym jako pierwsze artefakty są datowane ok. 3000 pne Miasto Święta Sventoji jest położone około 10 km na północ od Połągi, niedaleko granicy z Łotwą to niewielki kurort na wybrzeżu Morza Bałtyckiego na Litwie , kiedyś osada rybacka. Administracyjnie jest częścią miasta Palanga |
Butynga - Būtingėw okręgu kłajpedzkim, w rejonie Połąga.miejscowość na Litwie,
przy granicy z Łotwą, nad Morzem Bałtyckim, 17 km od Połągi |
Rejon kłajpedzki
Rejon kłajpedzki (lit. Klaipėdos rajono savivaldybė) - rejon w zachodniej Litwie. Stolicą rejonu kłajpedzkiego są
Gorżdy .Innymi miastami są
– Dowile, Andrzejewo, Judrany, Kretynga, Pliki, Wewirzany, Wieżajcie;
Zdjęcia w albumach rejonu wykonane przez W.Kardasz w 2012r
Gorżdy .Innymi miastami są
– Dowile, Andrzejewo, Judrany, Kretynga, Pliki, Wewirzany, Wieżajcie;
Zdjęcia w albumach rejonu wykonane przez W.Kardasz w 2012r
Gorżdy Gargżdai
Prawa Magdeburskie i herb nadano Gargždai w
1792 r. Obecnie miasto stanowi centrum rejonu Kłajpedzkiego
i pełni także funkcję administracyjną.
Miasto zamieszkiwało wg stanu na rok
2001 około 15 tys. mieszkańców. W mieści8e jest kościół p.w. Św. Archanioła Przez miasteczko przepływa rzeka Minija obok przebiega autostrada do VeŻaiciu .
W mieście jest cmentarz Armii Czerwonej - Żołnierzy którzy zginęli w walkach II WŚ |
Dawile. Dovilai
położone w zachodniej części Litwy, w Okręgu Kłajpedzkim, Na zachodnim brzegu Mini, 5 km Na Południowy Zachód OD Gargždů
W miasteczku Kościół Luterański. Kamień węgielny pod świątynie obecną został położony w 1861 r, Ukończono i konsekrowano świątynię w 1962 r. Armia Czerwona w 1944 anektowała Kościół tworząc w nim swoje gospodarze zaplecze , później w tych pomieszczeniach były magazyny i młyn i dopiero w 1991 r. został zwrócony . W 1993 Roku rozpoczęto prace konserwatorskie (wg projektu Witolda Šliogeris) i 28 Maja 1995 Kościół został konsekrowany Pierwszą Powszechną Szkołę otworzono w miasteczku w 1736 .. |
Prekule Priekulė
z niem. Prökuls to miasto w zachodniej Litwie, w Žemaitsku w Klajpedzkim Okręgu, na zachodnim brzegu Mini , 20 km na południe od Kłajpedy.
Priekuļe sąwy ieniane już w pierwszej połowie XVI wieku. Było ono położone w granicach Prus. Miasto o tej samej nazwie jest też na Łotwie W mieście jest murowany Kościół św Antoniego Padovskiego (lit. St Antan Paduviečio bažnyčia), zbudowany w latach 1937-1938. |
Salanty
Sałanty . Salantai – Miasteczko w Dolinie Sałanty w okręgu kłajpedzkim ( północno zachodnie krańce Żmudzi) powstało na mocy przywileju lokacyjnego z 1746 r. W Sałantach pierwsze drewniane kościoły zbudowano w 1630 i w 1724 r. Obecny neogotycki Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny zbudowano w 1906-1911.
|
Gorżdele Gargżdelė- Orvido Sadyba
Gargždelė - wieś w północno-wschodniej Kretinga komunalnych terytorium Salantai Regional Park , w pobliżu drogi Plunge - Salantai . We wsi Gorżdele - Ogrody Orvidasa (Orvido Sadyba) - przeogromne prywatne muzeum , figur i płaskorzeźb w kamieniu i drewnie także o tematyce mitologicznej , oraz płyt nagrobnych ze zlikwidowanych cmentarzy . kamieni ze znakami astrologicznymi wykutymi nieznanym sposobem Niezwykły zbiór zapoczątkował w 1905 r. dziad właściciela Jonas Orvidas. Muzeum nazywane tez jest -Muzeum chaosu i absurdu |
u Orvidasa
Miedzy polami uśpione miasto kamieni
W nim polne ulice, dróżki i ścieżki
Przed wejściem do tego miasta
Dzwon wielki z bijącym sercem zawieszony na bramie
Tuż obok na głazach rozłożony różaniec kamienny
A wokół coś takiego jak tajemnicza cisza
Nakazująca szacunek dla tego miejsca
Tam kamienie są wszędzie jeden na drugim, przy drodze i obok
Na drzewie, pod drzewem, w stawie, na jego brzegu
Kamienne kręgi, nieme kamienne ołtarze
Kamienie na których są znaki astrologiczne , sentencje
Przetrwały wieki w zastanawiających kształtach
Ich ilość i wielkość tworzy niezwykłą świątynię
Kamienne postaci świętych, rycerze, królewny i książęta
Posągi dzieci i starców, głowy, maski
Wykute w kamieniu kobiety w ślubnych sukniach
I Aniołowie strzegący tego miejsca
Stoją, czekają, patrzą
Twarze ich są zastygłe, zorane przez wiatr, deszcz i czas
Milczące miasto kamiennych głazów
Wybranych, zaklętych, przeklętych
Rzeźbionych przez Matkę Naturę Jej synów i ludzi
Kamieni, mających w sobie tyle tajemnic ile lat mają, ile mają wiekow
Każdy z nich ma swoje rany
Każdy ma inną moc
Każdy inna historię pamięta
Wanda Kardasz
Miedzy polami uśpione miasto kamieni
W nim polne ulice, dróżki i ścieżki
Przed wejściem do tego miasta
Dzwon wielki z bijącym sercem zawieszony na bramie
Tuż obok na głazach rozłożony różaniec kamienny
A wokół coś takiego jak tajemnicza cisza
Nakazująca szacunek dla tego miejsca
Tam kamienie są wszędzie jeden na drugim, przy drodze i obok
Na drzewie, pod drzewem, w stawie, na jego brzegu
Kamienne kręgi, nieme kamienne ołtarze
Kamienie na których są znaki astrologiczne , sentencje
Przetrwały wieki w zastanawiających kształtach
Ich ilość i wielkość tworzy niezwykłą świątynię
Kamienne postaci świętych, rycerze, królewny i książęta
Posągi dzieci i starców, głowy, maski
Wykute w kamieniu kobiety w ślubnych sukniach
I Aniołowie strzegący tego miejsca
Stoją, czekają, patrzą
Twarze ich są zastygłe, zorane przez wiatr, deszcz i czas
Milczące miasto kamiennych głazów
Wybranych, zaklętych, przeklętych
Rzeźbionych przez Matkę Naturę Jej synów i ludzi
Kamieni, mających w sobie tyle tajemnic ile lat mają, ile mają wiekow
Każdy z nich ma swoje rany
Każdy ma inną moc
Każdy inna historię pamięta
Wanda Kardasz
Gorżdele -Gargżdelė kamienne rzeźby
Gorżdele - drewniane rzeźby
Wieżajcie Vėżaičiai
Wieżajcie -położone na Litwie, w okręgu kłajpedzkim i w rejonie kłajpedzkim.. Miejscowy Kościół św. Kazimierza. Zbudowany z drewna w 1784 w formie pseudobazyliki o trzech nawach, na planie prostokąta. Nad wejściem niewielka czworoboczna wieża, nad prezbiterium sygnaturka. W pobliżu kościoła stoi drewnianadzwonnica[2].
Zespół dworski. Zachowały się następujące budynki zbudowane w drugiej połowie XIX wieku, w stylu neogotyckim:Dwór, obora, stajnia i domek ogrodnika[2].
Zespół dworski. Zachowały się następujące budynki zbudowane w drugiej połowie XIX wieku, w stylu neogotyckim:Dwór, obora, stajnia i domek ogrodnika[2].
Rejon kretyngański
Kretynga -Kretinga to jedno z najstarszych miast na Litwie. Po raz pierwszy wspomniano w 1253 roku . Kretynga to powiat i gmina.
Kretynga - trochę historii *XVI w. dobra Kretynga należą do Chodkiewiczów Jan Karol Chodkiewicz – fundator miejscowego kościoła i klasztoru bernardynów. *XVII w. 2. poł dobra przechodzą w ręce Sapiehów (m.in.: Jan Stanisław Sapieha, Kazimierz Lew Sapieha, Kazimierz Jan Sapieha) *XVIII w. dobra przechodzą w ręce Massalskich m.in. Ignacego Massalskiego – biskupa. *1795 r. dobra są już w rękach Potockich, którzy sprzedają Zdjecia w albumach wykonano w r. 201o
|
Flaga Kretyngi
je w 1806 r. Płatonowi Zubowowi,
Platerowie– władali dobrami do roku 1875 kiedy odkupił je Józef Tyszkiewicz. W ich władaniu były do II wojny światowej |
Kretynga - migawki
Kredynga. Zabytkowy kościÓł i Kaplica ChodkiewiczÓw
Kretynga Stare cmentarze
Dorbiany
na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim w rejonie kretyngańskim,
14 km na północ od Kretyngi w pobliżu granicy z Łotwą,. Są siedzibą starostwa Dorbiany. Znajduje się tu kościół parafialny p.w. św. Piotra i Pawła. Dzwonnica drewniana z XIX w. i stary cmentarz
14 km na północ od Kretyngi w pobliżu granicy z Łotwą,. Są siedzibą starostwa Dorbiany. Znajduje się tu kościół parafialny p.w. św. Piotra i Pawła. Dzwonnica drewniana z XIX w. i stary cmentarz
Gruszlawki (Gruslauke)- Grūšlaukės
Grūšlaukės na Litwie w okręgu kłajpedzkim w rejonie kretyngańskim 11 km od Darbėnų i 10 km od Salantų. Miejscowość znana od 1550 r Posiadała dany przez króla Augusta przywilej organizowania 3 jarmarkow rocznie Własność szlachty kolejno: Vainos, Ogiński, Masalski, Potockich(1795 - 1806 m.), Zubow (1806 - 1824 m.). Od 1824 r należały do Tyszkiewiczów. Miejscowi mieszkańcy brali udział w powstaniach w 1831 i 1863 r. Książę Ignacy Ogiński zbudował tu w 1778 r kościół który w 1945 się spalił. Kościół św.. Jana Nepomucena odbudowano w latach (1988 r - 1995 r m.). Cmentarz z drewnianą starą kaplicą ,
- Kalnele. Kalnalio-Kalnalis
- na Litwie w okr. kłajpedzkim, w rejonie kretyngańskim
. W miejscowości jest kościół p.w. św. Wawrzyńca fundacji Andrzeja Ogińskiego zbudowany w 1777 r.
. W miejscowości jest kościół p.w. św. Wawrzyńca fundacji Andrzeja Ogińskiego zbudowany w 1777 r.
Korciany Kartena
Lazdininkai
w okręgu kłajpedzkim w rejonie kretyngańskim, przy drodze do Połągi
5 km na południowy zachód od Darbėnų
.- parafii do której miejscowość jest przypisana
5 km na południowy zachód od Darbėnų
.- parafii do której miejscowość jest przypisana
Ławkożemy- Laukżeme-
Litwię – w okr. kłajpedzkim w rej. kretyngańskim przy drodze Dorbiany - Laukžemė 6 km na północny-zachód od Darbėnų, w pobliżu granicy z Łotwą. W XVI w. znane jako Laukžemės. Był tu dwór a w roku 1639 była już też
kaplicazbudowana przez Andrzeja Radimińskiego –ziemianina. W r. 1754 Karol Mirbach wystawił nowy kościół, a bar. Henryk Mirbach gen. wojsk polsk., 1793 nadał księdzu plebanię z ziemią.
Biskup Józef ks. Giedrojć utworzył nową parafię laukożemską .Około 1850 r zbudowano nowy kościół, a w 1864 r. dzwonnice. W 1853 r. w miejscowości była parafialną szkoła , zamknięto ją jednak w 1863 .
kaplicazbudowana przez Andrzeja Radimińskiego –ziemianina. W r. 1754 Karol Mirbach wystawił nowy kościół, a bar. Henryk Mirbach gen. wojsk polsk., 1793 nadał księdzu plebanię z ziemią.
Biskup Józef ks. Giedrojć utworzył nową parafię laukożemską .Około 1850 r zbudowano nowy kościół, a w 1864 r. dzwonnice. W 1853 r. w miejscowości była parafialną szkoła , zamknięto ją jednak w 1863 .
Rejon Szkudzki
Rejon szkudzki . Skuodo rajono savivaldybė
- to północno-zachodnia część Litwy.
Stolicą rejonu są Szkudy a większymi miejscowościami są:
Barszczyce, Iłoki, Lenkimy, Masiady;
Zdjęcia w albumach :W.Kardasz w r. 2013
- to północno-zachodnia część Litwy.
Stolicą rejonu są Szkudy a większymi miejscowościami są:
Barszczyce, Iłoki, Lenkimy, Masiady;
Zdjęcia w albumach :W.Kardasz w r. 2013
Skuodas - Szkudy .
Szkudy . Skuodas – miasto na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim, 80 km od Kłajpedy i 2 km od granicy z Łotwą. „Ziemia Szkud – obfita w kamienie, bo one w tej ziemi rodzą się i rosną.”
W pobliżu w Barszczykach znajduje się największy głaz na Litwie , przyniesiony przez lodowce z południowo-zachodniej Finlandii przed 13-14 tysiącami lat. Składa się z gruboziarnistego granitu, jego długość wynosi 13,4 m, a wysokość 3,6 m, szerokość – 7,5 m, a waga – ok. 680 t. W 1968 r. głaz ten został ogłoszony pomnikiem geologicznym
W pobliżu w Barszczykach znajduje się największy głaz na Litwie , przyniesiony przez lodowce z południowo-zachodniej Finlandii przed 13-14 tysiącami lat. Składa się z gruboziarnistego granitu, jego długość wynosi 13,4 m, a wysokość 3,6 m, szerokość – 7,5 m, a waga – ok. 680 t. W 1968 r. głaz ten został ogłoszony pomnikiem geologicznym
Iłoki -Ylakiai
Iłoki Herb
Iłoki -Ylakiai. Koscioł
|
Iłoki na Litwie,
położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie
szkudzkim
przy granicy z Łotwą. 20 km na wschód od miasta Szkudy, w pobliżu autostrady Szkudy - Mažeikiai. W Iłokach kościół katolicki Objawienia Najświętszej Maryi Panny, wybudowany w 1899 (pierwszy kościół był tutaj w 1604 ). W kościele zabytkowy wystrój m. in. drewniane ławki i klęczniki fundowane już w 1760-tych latach. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_III/266 |
Iłoki -Ylakiai.
Masiady -Mosėdis
na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szkudzkim
nad rzeką Bartawą. Mosėdis wzmiankowana po raz pierwszy w 1253.
Od 1544 wymienione jako miasto. W 1551 roku zbudowano
pierwszy drewniany kościół św Michała Archanioła.
W roku 1783 powstał kościół murowany. W 1560 założona została Mosėdská parafia.
Muzeum kamienia w 1957 założył Vaclovas Intas
. W krajobraz miasteczka wtopione są głazy i kamienie.
Masiady Mosėdis. Muzeum kamieni
Rejon szyłokarczemski
;
Rejon szyłokarczemski lit. Šilutės rajono savivaldybė - rejon w zachodniej Litwie. Większymi miejscowościami w rejonie są – Gordoma, Kotyca, Kinty, Ruś, Szweksznie, Wojnuta, Nowe Miasto Zdjęcia : W.Kaardasz w r. 2013. |
Rejon szyłokarczemski podzielony jest administracyjnie na : miasta – Šilutė; miesteczka – Gardamas, Katyčiai, Kintai,
Rusnė, Švėkšna, Vainutas ir Žemaičių Naumiestis; oraz wsie: Šilutė ,Švėkšna ,Žemaičių Naumiestis , Rusnė ,Traksėdžiai ,Juknaičiai , Vainutas, Macikai ,Saugos ,Pagryniai, oraz nastepujce gminy: Gardamo;Juknaičių ;Katyčių ; Kintų;Rusnės ;Saugų ;Šilutės; Švėkšnos ;Usėnų ;Vainuto ; Žemaičių Naumiesčio . |
Szyłokarczma -Silute .
Szyłokarczma Šilutė , niem. Heydekrug) – miasto na zachodzie Litwy leżące nad granicą z obwodem kalinigradzkim i kilkanaście kilometrów od Zalewu Kurońskiego. 21 tys. mieszkańców (2005).
Szyłokarczma założona w 1511 w połowie drogi między Kłajpedą, a Tylżą (obecnie Sowieck). Była osada, gdzie odpoczywali podróżni. W 1550zbudowano pierwszy kościół, nie posiadała praw miejskich aż do 1941, pomimo wielokrotnego ubiegania się o to.. |
Ostatnim właścicielem dworu zb. W 1816 r był dr Hugo Scheu, który urządził prywatne muzeum ze zbiorami
dot. Małej Litwy W mieście przetrwało sporo budynków z XIX i początku XX w., m.in. kościół luterański z 1926.Szyłokarczma słynęła z targu rybnego, który odbywał się przez bez mała 500 lat. Od czerwca 1943 do lipca 1944 – Stalag Luft VI Heydekrug – niemiecki obóz jeniecki lotników angloamerykańskich. Ewakuowany drogą morską do Stalagu Luft IV Groß Tychow (dziś Tychowo).W mieście jest zbudowany w 1926 r. kościół luterański z 50-metrową wieżą z 3 dzwonami i zegarem miejskim oraz ciekawymi freskami wewnątrz |
Szyłokarczma - Stary cmentarz
Degucie Degučiai
Degucie Degučiai . jest położone na ziemiach Litwy Mniejszej w okręgu Klajpeda w rejonie szyłokarczemskim. Założenie osady Degučiai odnotowuje się w XVIII wieku.
Na uboczu wsi za kamiennym murem posadowiony jest drewniany kościół katolicki fundacji starosty wojnickiego gen. Tadeusza Bielewicza p.w. św, Wincentego z Ferrary,( Vincent Ferrero Bożnycia ). Należy on do tzw. typu żmudzkiego , założony na planie trójkąta i nakryty wysokim piramidowym dachem z sygnaturką. Został on zbudowany w 1757 r. i dzisiaj jest on jedynym takim kościołem na Litwie. W kościele są - trzy rzeźbione ołtarze z XVIII wieku wykonane przez lokalnych artystów. Obok kościoła na przykościelnym cmentarzu jest również zabytkowa drewniana dzwonnica . prawa magdeburskie i herb (czerwona tarcza ze złotym jelenie z rogami srebrnymi) nadano osadzie . 15.10.1792 Degučiai było rosyjsko- niemieckim przejściem granicznym. 1.831 m. - nie rozwinęło się ze względu na położenie geograficzne |
Kinty. Kintai –
Kinty. Kintai miejscowość na Litwie. Kinty położone w okręgu kłajpedzkim i w gminie rejonowej Szyłokarczma nad Zalewem Kurońskim. Do 1920 Kinty należały do Prus, a w latach 1920-1923 do Kraju Kłajpedzkiego. W 1923 przyłączone do Litwy wraz z Krajem Kłajpedzkim. Utracone na rzecz III Rzeszy w 1939. Od 1945 w składzie Litewskiej SRR, a następnie Litwy. |
Kotyca Katyčiai Litwa
Muize . Zabytkowy cmentarz w gminie Kinte
Inskrypcje zapisane w gotyku na nagrobnych krzyżach i płytach są trudne do odczytania ,
ale może wspólnymi siłami uda się to zrobić - zapraszam
ale może wspólnymi siłami uda się to zrobić - zapraszam
Wilhelm Ernst Beerbohm urodził się w 1786 roku. Bernsteinbruche (Fars). Profesor szkoły średniej, ukończył prywatną francuską szkoły Königsberg Markverto. Tam studiował języki obce . Następnie studiował kierunek handlu w Gdańsku .. Pracował w firmie swojego ojca- zamożnego kupca drewnem i był przedstawicielem ojca firmy w Danii, Anglii , Szwecji i Norwegii. Wówczas powstały pierwsze pamiętniki także akwarele
W 1814 roku. powraca do Kłajpedy i podejmuje samodzielną działalność gospodarczą. Także jest wykładowcą w Kłajpedzie. W 1821 roku w Muizie buduje dwór o tej samej nazwie .Tworzy park z nasadzeniami drzew i kwiatów które słynnymi były nawet we Włoszech |
.. W 1835 roku. został wybrany na stanowisko burmistrza Kłajpedy i funkcje tę sprawował do 1840 roku. Zrezygnował z pełnienia tych obowiązków na rzecz pracy jako inspektor rybołówstwa którym był w latach 1941-1943. W tym czasie zainteresowały Go zagadnienia etnograficzne regionu. Gromadził litewskie pieśni ludowe ich transkrypcje , litewskie słownictwo także wszystko to co dotyczyło połowów . Współpracował z naukowcami uniwersytetu w Królewcu m.in. Louisem Res. W 1843 r Królewski Rząd mianował go szefem Mierzei Kurońskiej i wszystkich rzek i strumieni w delcie Niemna . On kontrolował łowiska,, walczył z kłusownictwem , usuwa bariery tras migracji ryb. To właśnie On zaprojektował i wprowadził po raz pierwszy znaki rozpoznawcze – kutrów i łodzi - rybackich z rozpoznawczymi flagamii rozpoznawczymi i banderami. (są one dzisiaj wielką atrakcją Neryngi) Znał wiele języków ,interesował się matematyką , astronomią i archeologia gdy wraz ze znanymi Mu naukowcami odkrył dawne groby pogan . To właśnie w Nidzie rozpoczął pierwsze prace wykopaliskowe. Pozostawił po sobie wiele opisów, opracowań naukowych. Pochowany jest wraz z małżonką na cmentarzu w Muiza w 1865 r. " Wilhelm Ernst Beerbohm Drzewo genealogiczne http://dcodriscoll.pbworks.com/w/page/9955206/Beerbohm http://www.weebly.com/weebly/main.php Wilhelm Ernst Beerbohm Projekty bander kutrow i łodzi rybackich http://prezi.com/oqrrnaznz-eg/copy-of-vetrunges/ |
Nowe Miasto Żmudzkie -Żemaičių Naumiestis
na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w gminie rejonowej Szyłokarczma. Liczy 1716 mieszkańców (2001).
Nowe Miasto założone zostało w 1360 przez Krzyżaków. Król Stanisław August nadał je w 1779 Michałowi Ronikierowi. Po III rozbiorze Rzeczypospolitej włączone do Rosji. Miasteczko ze względu na swe położenie w pobliżu granicy z Prusami do 1914 było siedzibą komory celnej i lokalnym ośrodkiem handlowym. Od 1918 należy do Republiki Litewskiej.
Zdjęcia cmentarza w NMŻ w Portalu DHRP http://www.genealogia.okiem.pl/foto2/thumbnails.php?album=283
Nowe Miasto założone zostało w 1360 przez Krzyżaków. Król Stanisław August nadał je w 1779 Michałowi Ronikierowi. Po III rozbiorze Rzeczypospolitej włączone do Rosji. Miasteczko ze względu na swe położenie w pobliżu granicy z Prusami do 1914 było siedzibą komory celnej i lokalnym ośrodkiem handlowym. Od 1918 należy do Republiki Litewskiej.
Zdjęcia cmentarza w NMŻ w Portalu DHRP http://www.genealogia.okiem.pl/foto2/thumbnails.php?album=283
Minia, Minija, (niem. Minge )
Minia, Minija na LItwie , w źródłach pisanych odnotowana jestuje się od XV wieku. Nazwa pochodzi od rzeki, dzielącej wieś na dwie części. Wieś była ciągle zalewana, dlatego mieszkańcy chowani byli na cmentarzu w Wente (Ventė). Napisy nagrobne świadczą o tym, że pierwotnie wieś zwano Mine (niemcy nazywali ją Minge). Leży w delcie Niemna od dawna związana była z żeglugą, handlem i rybołówstwem, szczególnie między Litwą a Prusami .
We wczesnym średniowieczu okolice delty Niemna zamieszkiwał szczep Lamata należący do bałtyckiego plemienia Kurów (Kurszów) w XIII w Zakon Krzyżacki zaczął zajmować ziemie plemion bałtyckich odpychając Lamatow od morza w głąb lądu Część Lamatow wyginęła w walkach z Krzyżakami, część zlituanizowała się lub zasymilowała się z Łotyszami
W Miniia ,Minija (Mingė), zacował się stary maleńki - zabytkowy już cmentarz także zachowały się drewniane domy z z kulturą przyozdabiania ich w niebieskie elementy.
Minija jest pieknie położona i nazywana jest Litewską Wenecją
Dwie latarnie morskie w Vente i Rusne (Uostodvaris ) wskazują do dzisiaj drogę pływającym po zalewie statkom .W XIX wieku było tu 76 domów, mieszkało ponad 400 ludzi. Na początku XX wieku — ponad 100 domów. Przed wybuchem drugiej wojny światowej pozostało zaledwie 28 zagród.
We wczesnym średniowieczu okolice delty Niemna zamieszkiwał szczep Lamata należący do bałtyckiego plemienia Kurów (Kurszów) w XIII w Zakon Krzyżacki zaczął zajmować ziemie plemion bałtyckich odpychając Lamatow od morza w głąb lądu Część Lamatow wyginęła w walkach z Krzyżakami, część zlituanizowała się lub zasymilowała się z Łotyszami
W Miniia ,Minija (Mingė), zacował się stary maleńki - zabytkowy już cmentarz także zachowały się drewniane domy z z kulturą przyozdabiania ich w niebieskie elementy.
Minija jest pieknie położona i nazywana jest Litewską Wenecją
Dwie latarnie morskie w Vente i Rusne (Uostodvaris ) wskazują do dzisiaj drogę pływającym po zalewie statkom .W XIX wieku było tu 76 domów, mieszkało ponad 400 ludzi. Na początku XX wieku — ponad 100 domów. Przed wybuchem drugiej wojny światowej pozostało zaledwie 28 zagród.
Ruś Rusne ( Uostadvaris Svyturys)
= na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w gminie rejonowej Szyłokarczma w ramionach Niemna i Rusy. Liczy 1642 mieszkańców (2001). Historia .Dawniej miasteczko targowe należące do Prus, a w latach 1920-1923 do Kraju Kłajpedzkiego. W 1923 przyłączone do Litwy wraz z Krajem Kłajpedzkim. Utracone na rzecz III Rzeszy w 1939. Od 1945 w Litewskiej SRR, a następnie Litwy. |
Uostadvaris Swyturys 1873 Latarnia Morska w Rusne wskazuje do dzisiaj drogę pływającym po zalewie statkom .
Wente Vindenbork
To wieś położona na skraju półwyspu nad Zalewem Kurońskim, W 1360 roku na półwyspie krzyżacy postawili kościół oraz zamek Windenburg, który został później zniszczony przez fale zalewu. Kamienie z zamku zostały wykorzystane do budowy murowanego kościoła. W 1700 roku zawalił się także nowy kościół, z którego budulec pięć lat później wywieziono do położonych nieopodal Kint, gdzie ponownie został wykorzystany w trakcie budowy miejscowego kościoła
Tutaj jest też stary niewielki cmentarz na którym są nagrobki świadczące że te tereny zamieszkiwali osadnicy o nazwiskach niemiecko brzmiących
W 1929 roku z inicjatywy profesora Tadasa Ivanauskasa w okolicy przylądka powstała jedna z pierwszych w Europie stacji obrączkowania ptaków
Na przylądku zachowanła się jedenastometrowa pruska latarnia morska pochodząca z 1863 roku,
Tutaj jest też stary niewielki cmentarz na którym są nagrobki świadczące że te tereny zamieszkiwali osadnicy o nazwiskach niemiecko brzmiących
W 1929 roku z inicjatywy profesora Tadasa Ivanauskasa w okolicy przylądka powstała jedna z pierwszych w Europie stacji obrączkowania ptaków
Na przylądku zachowanła się jedenastometrowa pruska latarnia morska pochodząca z 1863 roku,
Szweksznie . Švėkšna
- miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim w rejonie szyłokarczemskim, 21 km na północny wschód od Szyłokarczmy. Miasteczko liczy 2 053 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Szweksznie to litewski pomnik urbanistyki.
Znajdują się tu 2 kościoły, gimnazjum z filią szkoły muzycznej, poczta, biblioteka, ośrodek kultury i pałac. |
Zachodnia część Litwy
Okręg tauroski
Okręg tauroski Tauragės apskritis) – jeden z dziesięciu okręgów Litwy, ze stolicą w Taurogach, w zachodniej części kraju rozłozony etnograficznie na ziemiach Litwy Mniejszej, Żmudzi
. |
Herb okręgu tauroskiego przedstawia na tarczy o błękitnym skraju usianym dziesięcioma złotymi podwójnymi krzyżami jagiellońskimi, w polu czerwonym wspiętego rysia trzymającego miecz i srebrną tarczę na której czerwony róg myśliwski.
Herb został przyjęty dekretem prezydenta Litwy Nr 249 z 5 kwietnia 2005 roku. Czerwone pole tarczy symbolizuje krew przelaną w walce o wolność. Tarcza trzymana przez rysia to odmieniony herb Taurogów, stolicy okręgu. Ryś pochodzi z herbu Rosieni i symbolizuje dawną przynależność ziem obwodu do starostwa rosieńskiego i czujność na terenach przygranicznych.Autor herbu Arvidas Kazdailis
Herb został przyjęty dekretem prezydenta Litwy Nr 249 z 5 kwietnia 2005 roku. Czerwone pole tarczy symbolizuje krew przelaną w walce o wolność. Tarcza trzymana przez rysia to odmieniony herb Taurogów, stolicy okręgu. Ryś pochodzi z herbu Rosieni i symbolizuje dawną przynależność ziem obwodu do starostwa rosieńskiego i czujność na terenach przygranicznych.Autor herbu Arvidas Kazdailis
W okręgu są 4 rejony :
Rejon jurborski (stol. Jurbork) Rejon pojeski (stol. Pojegi) Rejon szyłelski (stol. Szyłele) Rejon tauroski (stol. Taurogi) |
Rejon jurborski
Jurbarko rajono savivaldybė
Rejon Jurburga na podstawie traktatu z 1422 r. został włączony do Litwy, a Jurborg stał się miastem przygranicznym z komorą celną.
W Rejonie są następujące miasta i miasteczka:
Jurbarkas - Klausučiai - Viešvilė - Skirsnemunė - Jurbarkai - Veliuona - Seredžius - Rumień - Smalininkai - Eržvilkas |
Zdjęcia Wandy Kardasz z podróży odbytej w roku 2014
Jurborg-Jurbarkas
na Litwie. Miasto, położone w okręgu tauroskim, usytuowane na prawym Niemna
Pierwsze dokumenty wspominają o tym miejscu w 1259 r.
Ok. 1570 r. proboszczem w Jurborku naznaczony został Maciej Stryjkowski (1547-1593), polski historyk, pisarz, poeta, autor Kroniki Polskej, Litwskiej, Żmudzkiej i wszystkiej Rusi wydanej w języku polskim w Królewcu w 1582 r., uważanej za pierwszą drukowaną książkę na temat historii Litwy.
Jurborg otrzymał od króla Zygmunta III Wazy lokację na prawie magdeburskim w 1611 r.
W Jurborgu Kościół Świętej Trójcy -wybudowany w 1907 roku .
Pierwsze dokumenty wspominają o tym miejscu w 1259 r.
Ok. 1570 r. proboszczem w Jurborku naznaczony został Maciej Stryjkowski (1547-1593), polski historyk, pisarz, poeta, autor Kroniki Polskej, Litwskiej, Żmudzkiej i wszystkiej Rusi wydanej w języku polskim w Królewcu w 1582 r., uważanej za pierwszą drukowaną książkę na temat historii Litwy.
Jurborg otrzymał od króla Zygmunta III Wazy lokację na prawie magdeburskim w 1611 r.
W Jurborgu Kościół Świętej Trójcy -wybudowany w 1907 roku .
Girdzie -Girdźiai
Girdzie- Girdźiai. okręg Taurogi, rejon Jurbork nad rzeką Mituvą (Mitwą). Dobra tutejsze wzmiankowane od 1554 r., były zapisane kościołowi. Pierwszy kościół katolicki drewniany, zbudowany był w 1808 r., przebudowany w 1858 r. Obecny kościół na planie prostokąta, z pojedynczą wieżą p.w. św. Marii Magdaleny zbudowano w 1926r
Obok jest dzwonnica i miejscowy cmentarzKliknij tutaj, aby edytować.
Obok jest dzwonnica i miejscowy cmentarzKliknij tutaj, aby edytować.
Girdzie -Girdźiai. Kościoł
Pilis -Giełgud0w
Pilis- Giełgudów- na Litwie w okręgu tauruskim w rejonie jurorskim. W przszłości miejscowość w różnych dokumentach nosiła różną nazwę. Znana ze względu na Zamek Giełgudów (Panemunės pilis), gruntownie odbudowany. W XIII w. był tu drewniany gród obronny Żmudzinów. W XIV w ziemie były w rękach Krzyżaków. W XVI wieku ziemia ta należała do Billewiczów. Pod koniec XVI wieku posiadłość odkupił Jan Epereysz – Węgier. W rękach węgierskich majątek pozostawał do 1753 roku, a od roku 1759 był własnością Antoniego Giełguda. Giełgudowie brali udział w powstaniu listopadowym. W 1833 roku władze carskie skonfiskowały majątek. Potem właścicielami byli Pusłowscy. W 1929 roku władze litewskie przejęły majątek w ramach reformy rolnej
Pilis -(Panemunės Pilis) -
to osada (przylegająca do Zamku Niemieckiego a dawniej Zamku Polskiego)
na Litwie w okręgu tauruskim w rejonie jurborskim. W przeszłości miejscowość w różnych dokumentach nosiła różną nazwę. Znana ze względu na Zamek Giełgudów, gruntownie odbudowany.
to osada (przylegająca do Zamku Niemieckiego a dawniej Zamku Polskiego)
na Litwie w okręgu tauruskim w rejonie jurborskim. W przeszłości miejscowość w różnych dokumentach nosiła różną nazwę. Znana ze względu na Zamek Giełgudów, gruntownie odbudowany.
Raudań, także Raudany . lit. Raudonė, niem. Raudonn
miasteczko Raudany na Litwie, w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, położone na prawym, wysokim brzegu rzeki Niemen na terenie Poniemuńskiego Parku Regionalnego. 28 km na wschód od Jurborka przy drodze Kowno-JurborkSiedziba starostwa Raudań.
liknij tutaj, aby edytować.
liknij tutaj, aby edytować.
Od 1998 Raudany posiadają własny herb
Raudany – Raudonė - kościół
Zamek w Raudanach
Pierwsze założenie obronne w miejscu dzisiejszego zamku zbudował książę Henryk Bawarski w roku 1337. Wzniesione na skraju skarpy, której strome zbocza opadały do Niemna, stanowiło jedno z ogniw krzyżackiego pasa umocnień na Żmudzi. W roku 1339 warownię zdobyły wojska litewskie. Wedle tradycji podczas oblężenia zginął wielki książę litewski Giedymin. Krzyżacy pod dowództwem wielkiego mistrza Ludolfa König von Wattzau odzyskali warownię w roku 1343.
W połowie XVI wieku król Zygmunt August nadał Raudany wraz ze zniszczonym zamkiem Kryspinowi Kirszenstejnowi. Nowy właściciel przystąpił do budowy w miejsce krzyżackiej warowni zamku w stylu renesansowym. Powstało regularne założenie na planie prostokąta. Składało się z dwóch skrzydeł południowego i północnego połączonych murami obronnymi. W zachodnim odcinku muru umieszczono bramę wiodącą na wewnętrzny dziedziniec. Zamek posiadał trzy cylindryczne baszty. Dwie wzniesiono w narożnikach skrzydła północnego, trzecią o wysokości 33,5m umiejscowiono pośrodku skrzydła południowego.
W pierwszej połowie XVIII wieku ówczesny właściciel Raudan Olędzki przebudował zamek pozbawiając go cech obronnych. Założenie otwarto burząc mur zachodni z bramą. W miejsce muru wschodniego powstało skrzydło z niską baszta i portykiem od strony dziedzińca. W roku 1810 Raduany stały się własnością faworyta carycy Katarzyny Płatona Zubowa. Kilka lat później zakończono kolejną przebudowę, w wyniku której obiekt nabrał cech modnego wówczas neogotyku. W miejsce portyku zbudowano wieloboczny ryzalit. Zmieniono wygląd okien, a baszty zwieńczono krenelażem. Wzniesiono dwie kolejne cylindryczne baszty w narożnikach skrzydła południowego.
Obecny wygląd zamku jest efektem prac, które przeprowadzono w latach 60-tych XX wieku. Odbudowano wówczas skrzydło południowe i główną basztę zniszczone podczas II wojny światowej. Obecnie zamek jest siedzibą szkoły. Turystom jest udostępniona baszta skąd podziwiać można okolicę i przepływający u podnóża Niemen.
Pierwsze założenie obronne w miejscu dzisiejszego zamku zbudował książę Henryk Bawarski w roku 1337. Wzniesione na skraju skarpy, której strome zbocza opadały do Niemna, stanowiło jedno z ogniw krzyżackiego pasa umocnień na Żmudzi. W roku 1339 warownię zdobyły wojska litewskie. Wedle tradycji podczas oblężenia zginął wielki książę litewski Giedymin. Krzyżacy pod dowództwem wielkiego mistrza Ludolfa König von Wattzau odzyskali warownię w roku 1343.
W połowie XVI wieku król Zygmunt August nadał Raudany wraz ze zniszczonym zamkiem Kryspinowi Kirszenstejnowi. Nowy właściciel przystąpił do budowy w miejsce krzyżackiej warowni zamku w stylu renesansowym. Powstało regularne założenie na planie prostokąta. Składało się z dwóch skrzydeł południowego i północnego połączonych murami obronnymi. W zachodnim odcinku muru umieszczono bramę wiodącą na wewnętrzny dziedziniec. Zamek posiadał trzy cylindryczne baszty. Dwie wzniesiono w narożnikach skrzydła północnego, trzecią o wysokości 33,5m umiejscowiono pośrodku skrzydła południowego.
W pierwszej połowie XVIII wieku ówczesny właściciel Raudan Olędzki przebudował zamek pozbawiając go cech obronnych. Założenie otwarto burząc mur zachodni z bramą. W miejsce muru wschodniego powstało skrzydło z niską baszta i portykiem od strony dziedzińca. W roku 1810 Raduany stały się własnością faworyta carycy Katarzyny Płatona Zubowa. Kilka lat później zakończono kolejną przebudowę, w wyniku której obiekt nabrał cech modnego wówczas neogotyku. W miejsce portyku zbudowano wieloboczny ryzalit. Zmieniono wygląd okien, a baszty zwieńczono krenelażem. Wzniesiono dwie kolejne cylindryczne baszty w narożnikach skrzydła południowego.
Obecny wygląd zamku jest efektem prac, które przeprowadzono w latach 60-tych XX wieku. Odbudowano wówczas skrzydło południowe i główną basztę zniszczone podczas II wojny światowej. Obecnie zamek jest siedzibą szkoły. Turystom jest udostępniona baszta skąd podziwiać można okolicę i przepływający u podnóża Niemen.
Skirstymoń -Skirsnemunė
w okręgu Taurage w rejonie Jurbarkas , na Litwie. Była tu w 1313 twierdza zbudowana na pobliskim wzgórzu przez Krzyżaków i miała służyć do walki ze Żmudzią opuszczona w 1328. Litewski książę Viten próbował zaatakować ja jesienią 1315 roku, ale nie powiodło się. Później utraciła znaczenie i została opuszczona. W późniejszym czasie na drugim brzegu Niemna w 1337 r. zbudowano fortecę Bayerburg (Raudonė), przy której powstało miasteczko Raudon.
W Skirsnemunė pierwszy kościół zbudowano w 1523. W przeszłości było tu miasteczko któremu prawa magdeburskie nadano w 1792 roku. Dzisiaj administracyjne centrum starostva i jest tu kościół parafialny p.w. św. Jerzego i Kościół Luterański
W Skirsnemunė pierwszy kościół zbudowano w 1523. W przeszłości było tu miasteczko któremu prawa magdeburskie nadano w 1792 roku. Dzisiaj administracyjne centrum starostva i jest tu kościół parafialny p.w. św. Jerzego i Kościół Luterański
|
Smolniki
Smolniki (lit. Smalininkai) –w okręgu tauroskim, w rejonie jurborskim, w obrębie historycznej Małej Litwy 12 km od Jurborku. Jest tu kościół ewangelicki. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XV wieku. Granica litewsko–rosyjska przebiega w tym miejscu dokładnie środkiem Niemna. W 1792 r. otrzymały przywilej handlu. W 1902 r. była stacja kolejowa i był tu; luterański dom modlitwy. W latach 1934 -1935 r został zbudowany kościół p.w. św. Jozefa.a 28 lipca 1935 r był konsekrowany
Po stronie litewskiej zachowała się do dzisiaj wieża obserwacyjna (a jednocześnie punkt celny) z lat 1924–1926 i najstarsza stacja pomiarowa wody na Litwie (z początku XIX wieku
Po stronie litewskiej zachowała się do dzisiaj wieża obserwacyjna (a jednocześnie punkt celny) z lat 1924–1926 i najstarsza stacja pomiarowa wody na Litwie (z początku XIX wieku
Szymkajcie.
Szymkajcie - Šimkaičiai – na Litwie, położone w okręgu tauroskim, w rejonie jurborskim, 19 km na południe od Rosień przy drodze Rosienie-Jurbork. W r. 1771 była tu drewniana kaplica.
Obecny parafialny drewniany kościół katolicki,p.w. św. Biskupa Martina zbudowano w latach 1930-1932.
Kościół posiada w swojej architekturze neogotyckie i ludowe elementy i wysoką wieżę. Jest zbudowany w planie krzyża łacińskiego, Obok jest miejscowy cmentarz.
Szymkajcie - Šimkaičiai dzisiaj są siedzibą starostwa Szymkajcie
Obecny parafialny drewniany kościół katolicki,p.w. św. Biskupa Martina zbudowano w latach 1930-1932.
Kościół posiada w swojej architekturze neogotyckie i ludowe elementy i wysoką wieżę. Jest zbudowany w planie krzyża łacińskiego, Obok jest miejscowy cmentarz.
Szymkajcie - Šimkaičiai dzisiaj są siedzibą starostwa Szymkajcie
Šilinė
Šilinė w okręgu tauruskim w rejonie jurorskim przy drodze Kowno - Jurbarkas - Šilutė - Kłajpeda. Uwagę przyciąga drewniany XVIII dwór dzisiaj karczma. Miejscowość wypoczynkowa
Średniki - Seredzius
Średniki - Seredžius – miejscowość na Litwie, położona w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, przy drodze Kowno-Jurbork. Siedziba starostwa Średniki.
Średniki- Seredžius Litwa– Położone na prawym, brzegu rzeki Niemna na terenie Parku Poniemuńskiego Regionalnego w miejscu, gdzie do Niemna wpada Dubissa,W średniowieczu na ziemiach tych stał zamek warowny. W III i IV wieku były tu duże grodziska. Archelodzy współczesni odkryli tu wykopaliska z tamtego okresu .Po bitwie pod Grunwaldem, Sredniki stały się prywatną własnością Sapiehów.. XVI wieku. zaczęli osiedlać się kupcy i rzemieślnicy gdyż miasto otrzymało prawa handlu Tak więc Średniki stały się XVII wieku ważnym centrum handlowym .Pierwszy kościół katolicki został zbudowany około 1608. Pod koniec XVII w z powodu starości, drewniany kościół rozebrano i następnie został zbudowany inny i taki był do 1806.Nowy kościół wzniesiono w 1828 roku.Jednak został on niespodziewanie zniszczony przez straszną powódż w 1829 roku,.Wybudowany przez mieszkańców tymczasowy drewniany kościółek został zastąpiony w 1913 roku. Obecnym kościołem pw Jana Chrzciciela.
Średniki- Seredzius Litwa
Średniki- Seredzius Litwa
Wielona- Veliuona
Wielona- Veliuona – na Litwie,tuż nad Niemnem, w w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim.
Znaleziska archeologiczne wskazują, że już w epoce kamiennej żyli tutaj ludzie. i że tu istniało pogańskie sanktuarium Wellony a potem gród Janigeda zniszczony przez Krzyżaków w 1318 r. W tym miejscu był zamek Friedenburg w XIV w.jedna z najważniejszych twierdz na prawym brzegu Niemna.Obok na gorze Giedymina (Giedymino pilakalnis) wg legendy miał się znajdować grób ks. Giedymina który zmarł w 1341 r. Inna legenda głosi że w Wilnie. Dobra wielońskie od XV w. należały do królewskich dóbr stołowych i były dzierżawione przez możnych rodów litewskich. W XVIII w były własnością polskiego księcia Józefa Poniatowskiego. W XIX w. właścicielami byli Zalewscy, a tuż przed I wojną światową kupił P. Wakselis. W Wielonie jest Kościół Wniebozięcia Najświętszej Marii Panny założony przez Witolda wielokrotnie rozbudowywany
Znaleziska archeologiczne wskazują, że już w epoce kamiennej żyli tutaj ludzie. i że tu istniało pogańskie sanktuarium Wellony a potem gród Janigeda zniszczony przez Krzyżaków w 1318 r. W tym miejscu był zamek Friedenburg w XIV w.jedna z najważniejszych twierdz na prawym brzegu Niemna.Obok na gorze Giedymina (Giedymino pilakalnis) wg legendy miał się znajdować grób ks. Giedymina który zmarł w 1341 r. Inna legenda głosi że w Wilnie. Dobra wielońskie od XV w. należały do królewskich dóbr stołowych i były dzierżawione przez możnych rodów litewskich. W XVIII w były własnością polskiego księcia Józefa Poniatowskiego. W XIX w. właścicielami byli Zalewscy, a tuż przed I wojną światową kupił P. Wakselis. W Wielonie jest Kościół Wniebozięcia Najświętszej Marii Panny założony przez Witolda wielokrotnie rozbudowywany
Veliuona - Wielona-
Wieszwile Viešvilė
– na Litwie, w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, siedziba gminy,
Wieszwile Viešvilė są położone przy drodze Kowno - Klajpeda ( 24 km na zachód od Jurborka i 37 km na wschód od Pojegów,). Znajduje się tu kościółek katolicki z XIX wieku p.w. Przemienienia Pańskiego z 1863 r , Pierwsze wzmianki pochodzą z pocz. XIV w a w XVI w powstała tu parafia lauretańska 300 lat wcześniej niż katolicka
Wieszwile Viešvilė są położone przy drodze Kowno - Klajpeda ( 24 km na zachód od Jurborka i 37 km na wschód od Pojegów,). Znajduje się tu kościółek katolicki z XIX wieku p.w. Przemienienia Pańskiego z 1863 r , Pierwsze wzmianki pochodzą z pocz. XIV w a w XVI w powstała tu parafia lauretańska 300 lat wcześniej niż katolicka
Wodżgiry -
Wodżgiry - Vadžgirys
–w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, 21 km na zachód od Rosień,
W 1595 r. Wymieniono tu dwór. W 1676 r. Zbudowano kaplicę. W 1790 r. Na miejscu kaplicy zbudowano kościół, obecny kościół p.w. św. Józefa został ukończony w 1924 r.
–w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, 21 km na zachód od Rosień,
W 1595 r. Wymieniono tu dwór. W 1676 r. Zbudowano kaplicę. W 1790 r. Na miejscu kaplicy zbudowano kościół, obecny kościół p.w. św. Józefa został ukończony w 1924 r.
Wodżgiry - Vadżigirys
Rejon pojeski
Pagėgių savivaldybė
Rejon pojeski położony na ziemiach Litwy Mniejszej w okręgu tauroskim w zachodniej części Litwy.
|
Lauksargiai
miejscowość położona w okręgu tauroskim w rejonie Pojegi.
Kościół Luterański - z 1864 roku konsekrowany w 1887 r. W miejscowości był niemiecki obóz koncentracyjny.
Kościół Luterański - z 1864 roku konsekrowany w 1887 r. W miejscowości był niemiecki obóz koncentracyjny.
Pojegi -Pagėgiai
Pojegi Pagėgiai niem. Pogegen) – miasto rejonowe na Litwie, położone w okręgu tauroskim, na prawym brzegu rzeki Gege od którego miasto wzięło swoją nazwę 30 km od Taurogów przy granicy z Rosją. Pojegi -Pagėgiai po raz pierwszy w historii wspomniane w 1281. W XVI w leżały w granicach Prus
Miasto rozwinęło się z chwila wybudowania kolei żelaznej w 1875 r prowadzącej do Kłajpedy. W 1923 r nadane zostały Pojegom prawa miejskie.
W mieście są dwa kościoły: Katolicki zbudowany około 1930 i Kościół Ewangelicko-Luterański p.w. św. Krzyża zbudowany w 1933 ,
Podczas II wojny światowej w lesie obok Pagėgiai był wojskowy oboz jeniecki" Oflag-53" (oddział obozu w Buchenwaldzie ). Miał 36 ha i był ogrodzony drutem kolczastym. Obóz funkcjonował do około 1943 r., Zginęło w nim około 20 tysięcy osób
Miasto rozwinęło się z chwila wybudowania kolei żelaznej w 1875 r prowadzącej do Kłajpedy. W 1923 r nadane zostały Pojegom prawa miejskie.
W mieście są dwa kościoły: Katolicki zbudowany około 1930 i Kościół Ewangelicko-Luterański p.w. św. Krzyża zbudowany w 1933 ,
Podczas II wojny światowej w lesie obok Pagėgiai był wojskowy oboz jeniecki" Oflag-53" (oddział obozu w Buchenwaldzie ). Miał 36 ha i był ogrodzony drutem kolczastym. Obóz funkcjonował do około 1943 r., Zginęło w nim około 20 tysięcy osób
Poniemuń - Panemunė
– na Litwie, miejscowość graniczna w okręgu tauroskim, w rejonie pojeskim.
Rukai
Rukai Wieś w gminie Pojegi (Pagėgė) w rejonie pojeskim w okręgu tauruskim położonym w zachodniej czesci Litwy.
We WSI Kosciol ewangelicko luterański
We WSI Kosciol ewangelicko luterański
Šereitlaukis
Šereitlaukis - wieś w rejonie pojegi w obrębie regionalnego parku Rambynas ,na prawym brzegu Niemna.
Wcześniej wieś nazywała się Šereiklaukiu. Założony był tutaj dwór Šereitlaukio z parkiem .stawami , gorzelnią, wodnym młynem
Wcześniej wieś nazywała się Šereiklaukiu. Założony był tutaj dwór Šereitlaukio z parkiem .stawami , gorzelnią, wodnym młynem
Šereitlaukis
Bitėnai
Bitėnai – wieś u podnóża Rambynasu, na prawym brzegu rzeki Bite, w źródłach wspomina się od połowy XVI w. W 1981 r. założono tu muzeum-drukarnię Martynasa Jankusa (1858-1946). M. Jankus był drukarzem, wydawcą i kolporterem litewskiej prasy, działaczem społecznym Małej Litwy. W latach 1892-1908 wydał drukiem 360 książek i 25 periodyków. W 2005 r. zbudowano w Bitenai poświęconą M. Jankusowi stelę. Czynna jest galeria pod gołym niebem – sad obrazów Małej Litwy. W pobliżu muzeum, w sośniaku, zagnieździła się budząca podziw kolonia 15 bocianich rodzin.
Wilkiszki Vilkyškiai,
Wilkiszki (lit. Vilkyškiai, niem. Willkischken) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim wrejonie pojeskim, 15 km na wschód od Pojegów, przy drodze Pojegi–Jurbork.
Obiekty do zwiedzania – kościół ewangelicko-luterański, pomnik poległym podczas I wojny światowej miejscowym mieszkańcom, pomnik upamiętniający przybycie kolonistów z Salzburga po zarazie morowej w latach 1709-1711, cmentarz ewangelicko-luterański, w pobliskim lesie jodła wielordzeniowa. Zachował się dom należący do dziadków pisarza Johanesa Bobrowskiego (1917-1965), w którym przyszły pisarz gościł u ciotki Agaty Froelich. Również we wsi Mociszki (Mociškės) jest dom dziadków pisarza, do którego w latach młodzieńczych przyjeżdżał w gościnę przyszły pisarz niemiecki.
Obiekty do zwiedzania – kościół ewangelicko-luterański, pomnik poległym podczas I wojny światowej miejscowym mieszkańcom, pomnik upamiętniający przybycie kolonistów z Salzburga po zarazie morowej w latach 1709-1711, cmentarz ewangelicko-luterański, w pobliskim lesie jodła wielordzeniowa. Zachował się dom należący do dziadków pisarza Johanesa Bobrowskiego (1917-1965), w którym przyszły pisarz gościł u ciotki Agaty Froelich. Również we wsi Mociszki (Mociškės) jest dom dziadków pisarza, do którego w latach młodzieńczych przyjeżdżał w gościnę przyszły pisarz niemiecki.
Rejon Tauroski
Rejon tauroski położony na ziemiach Litwy Mniejszej
|
Taurogi
-Tauragė żmudz. Tauragie, niem. Tauroggen) – miasto w zachodniej Litwie nad rzeką Jurą, 63 km na północny zachód od Rosieni, 25 kilometrów od obwodu kaliningradzkiego (Rosja).
Właścicielem Taurogów na początku XVI w. był Bartosz, fundator kościoła i pierwszej szkoły na Żmudzi(1507). Ok. 1550 część dóbr tauroskich nalażała do Melchiora Szemiota, który przeszedł na luteranizm. Przy tej okazji zawłaszczył fundusz kościelny, który parafia katolicka odzyskała dopiero w 1641. Od 1567 w Taurogach działał urząd celny. W XVII w. większość dóbr turoskich należała do Radziwiłłów z tzw. linii birżańskiej. Taurogi były siedzibą księcia Bogusława Radziwiłła (1620–1669) znanego z sienkiewiczowskiego"Potopu". W 1687 dziedziczka Taurogów księżniczka Ludwika Karolina Radziwiłówna (o jej rękę dla syna – królewicza Jakuba zabiegał m.in. król Jan III Sobieski) poślubiła Ludwika księcia neuburskiego. Po jej śmierci na skutek skomplikowanych działów spadkowych, Taurogi i Sereje odziedziczył elektor brandenburskiFryderyk III Hohenzollern (1657–1713), od 1701 panujący jako król Prus Fryderyk I.
Zarówno Bogusław Radziwiłł, jak i jego córka i dziedziczka księżniczka Ludwika Karolina Radziwiłłówna (1667–1695) byli patronami ewangelicyzmu na terenie Taurogów. Staraniem króla Prus Fryderyka I w Taurogach wyremontowano kościół reformowany i luterański. Z czasem luteranie zdominowali w Taurogach wyznawców kościoła reformowanego. W 1702 biskup żmudzki Kazimierz Pac ufundował drewniany kościół pw. św. Trójcy w miejscu spalonego kościoła zbudowanego przez Bartosza.
Pogromoncie - Pagramantis
Pogromoncie Pagramantis – na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie tauroskim, 16 km na północny zachód od Taurogów,). u zbiegu rzek Akmena i Gramančia Przez Pogromoncie przebiega droga Taurogi-Szyłele . Jest tu kościół Matki Poczęcia Najświętszej Maryi Panny od1774 i , dzwonnica z 19 wieku ),
Rejon Szyłele Šilalė
Rejon szyłelski w zachodniej Litwie w okręgu tauroskim ze stolica
- Šilalė ; oraz - Kaltinenai , Kvėdarna , Laukuva , Seaside , Tenenis , Upyna i Žvingiai ; Także obejmuje większe wsie:.Šilalė - ,Kvėdarna - Laukuva - ,Pajūris – , Kaltinėnai – , Pajūralis – , Šiauduva – , Vingininkai – , Upyna – , Teneniai . |
Szyłele Šilalė
Szyłele Šilalė – miasto na zachodzie Litwy, położone w okręgu tauroskim, 30 km na północ odTaurogów.
Miasto jest wzmiankowane w dokumentach od początku XVI wieku. Od 1522 odbywał się targ, w 1533 był postawiony pierwszy kościół (spłonął w 1769). W 1660 otrzymało przywileje handlowe
Miasto jest wzmiankowane w dokumentach od początku XVI wieku. Od 1522 odbywał się targ, w 1533 był postawiony pierwszy kościół (spłonął w 1769). W 1660 otrzymało przywileje handlowe
Kołtyniany- Kaltinenai
Kołtyniany (lit. Kaltinėnai) – na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 19 km na wschód od Szyłeli, Siedziba starostwa Kołtyniany.
Kaltinėnai miasto zostało założone w 1524 roku. Po raz pierwszy pojawiło się na polskiej mapie dwa lata później, wcześniej niż większość okolicznych miast.
Pod koniec XIV wieku i na początku XV w. Kaltinėnai było jednym z 6–7 najważniejszych ośrodków na Żmudzi
Kaltinėnai miasto zostało założone w 1524 roku. Po raz pierwszy pojawiło się na polskiej mapie dwa lata później, wcześniej niż większość okolicznych miast.
Pod koniec XIV wieku i na początku XV w. Kaltinėnai było jednym z 6–7 najważniejszych ośrodków na Żmudzi
Kaltinenai - Kołtyniany-
Konstantynowo - Kvėdarna
Konstantynowo - Kvėdarna - na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 14 km na północny zachód od Szyłeli, Siedziba starostwa Konstantynowo,
Ławkowo- Ławkow - Laukuva
Ławkowo, także Ławków na \litwie w okręgu tauroskim w rejonie szylelskim. Jest siedzibą gminy Lawkowo i leży pry skrzyżowaniu dróg
Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1253 r. Po raz pierwszy w Traktacie Mindaugasa w 1254 r.wspomniano fort wzgórza Treigiai. W tym samym roku Mindaugas dał biskupowi Kristijonasowi połowę Laukuva.
W 1594 r. Po raz pierwszy wspomniano o dworku. W 1624 r. Wzniesiono tam pierwszy kościół. W 1655 r. Wieś Laukuva stała się miastem.
W 1667 r. Laukuva spłonęła, pożary zniszczyły miasto w 1701, 1829, 1858, 1911 i 1928. W 1778 r. Prawo Laukuvy miało otwierać rynek co tydzień i mogło odbywać się dwa razy w roku. W czasach carskich rosyjska nazwa miasta brzmiała Лавковъ [2].
Po uzyskaniu niepodległości przez Litwę w mieście istniały dwie mleczarnie, dwa wiatraki i 11 sklepów. W 1941 r. Żydzi z Laukuva zostali zabrani do Telšiai, gdzie zostali rozstrzelani. Po drugiej wojnie światowej litewscy bracia leśni działali w pobliżu alewa. W czasach sowieckich nizina była centrum lokalnego gospodarstwa zbiorowego. W 2010 r. W mieście wzniesiono pierwszy radar meteorologiczny na Litwie.
Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1253 r. Po raz pierwszy w Traktacie Mindaugasa w 1254 r.wspomniano fort wzgórza Treigiai. W tym samym roku Mindaugas dał biskupowi Kristijonasowi połowę Laukuva.
W 1594 r. Po raz pierwszy wspomniano o dworku. W 1624 r. Wzniesiono tam pierwszy kościół. W 1655 r. Wieś Laukuva stała się miastem.
W 1667 r. Laukuva spłonęła, pożary zniszczyły miasto w 1701, 1829, 1858, 1911 i 1928. W 1778 r. Prawo Laukuvy miało otwierać rynek co tydzień i mogło odbywać się dwa razy w roku. W czasach carskich rosyjska nazwa miasta brzmiała Лавковъ [2].
Po uzyskaniu niepodległości przez Litwę w mieście istniały dwie mleczarnie, dwa wiatraki i 11 sklepów. W 1941 r. Żydzi z Laukuva zostali zabrani do Telšiai, gdzie zostali rozstrzelani. Po drugiej wojnie światowej litewscy bracia leśni działali w pobliżu alewa. W czasach sowieckich nizina była centrum lokalnego gospodarstwa zbiorowego. W 2010 r. W mieście wzniesiono pierwszy radar meteorologiczny na Litwie.
Ławkowo- Ławkow -kościół
Pojeziory -Pozerė
Pojeziory -Požėrė na Litwie, wieś położone w okręgu
tauroskim w rejonie szyłelskim przy drodze Telšiai–Varniai–Laukuva .Blisko
Požėrė na wzgorzu w dawnych czasach był jeden z najważniejszych grodów
Żmudzkich zwany „drewniana głowa” zdobyty i spalony przez Krzyżaków. Dzisiaj we
wsi jest zabytkowy drewniany kościół p.w. Przemienienia Pańskiego zbudowany w
1771 roku i drewniana zabytkowa dzwonnica.
.
.
Pozerė - Pojeziory -
zadeikiai
Žadeikiai to wieś w gminie powiatu Šilalė , przy drodze Kvėdarna – Laukuva i 3 km na południe od autostrady A1 Wilno – Kowno – Kłajpeda .